Gatunki drewna w stolarce okiennej

Okna produkowane są z rozmaitych gatunków drewna. W Polsce wykorzystuje się w tym celu nawet kilkanaście odmian, z których każda charakteryzuje się innymi parametrami użytkowymi. Na czym polega różnica?

Podejmując decyzję o wyborze, warto najpierw sprawdzić warunki, którym stolarka będzie musiała sprostać. Należy zwrócić uwagę na takie szczegóły, jak poziom wilgotności czy średnie temperatury, a następnie dostosować do nich drewno. Poszczególne gatunki oprócz właściwości różnią się też ceną czy walorami estetycznymi. W Polsce wciąż najpopularniejsza jest sosna, jednak często stosuję się też gatunki egzotyczne, jak np. meranti lub ekskluzywne - dąb.

Sosna

Sosna zawdzięcza swoją popularność korzystnemu stosunkowi ceny do jakości. Za względnie niewielkie pieniądze można zakupić okna o dobrych parametrach. Drewno jest sprężyste, a przy tym wytrzymałe na uszkodzenia mechanicznie. Duża zawartość żywicy powoduje, że jest odporne na szkodliwe działanie wilgoci, jednak przy skrajnie wysokich temperaturach może ona przedostać się przez powłokę malarską. Naturalnie ma jasną barwę, którą można skutecznie pokrywać zarówno lakierami kryjącymi, jak i lazurowymi.

Meranti

Spośród gatunków egzotycznych producenci okien najczęściej stosują Meranti, które rośnie m.in. w Indonezji. Występuje w kilku odmianach, z czego najbardziej popularne są odmiany biała i czerwona. Drewno kolorem oraz strukturą przypomina mahoń, natomiast jego parametry zbliżone są do sosny. Warto dowiedzieć się, jaka jest gęstość drewna, bowiem wpływa ona na jego parametry. Meranti powinno mieć minimum 450  kg/m3.

Dąb

Drewno dębowe zalicza się do gatunków szlachetnych. Wysokie parametry użytkowe oraz atrakcyjna estetyka sprawiają, że jest ono bardzo kosztowne. Dąb jest wytrzymały, odporny na ścieranie i zmienne warunki atmosferyczne. Gęstość na poziomie 700 kg/m³ powoduje, że rama stolarki zapewnia dobrą izolację akustyczną. Jego wadą jest to, że czernieje pod wpływem wilgoci oraz niektórych impregnatów, a przez porowatą strukturę, którą trudno skutecznie zabezpieczyć, po latach może pękać.